Para Gozar

''Helemaal niks. Ik zag je gewoon zitten en ik herkende je van het podium meer niet'' zei Jake rustig. Hij volgde Elisha`s blik even en keek naar het groepje dat op de bank zat. Voor de rest waren ze alleen. Daarna keek Jake weer naar Elisha. ''Verder nog botte vragen of opmerkingen?'' vroeg hij droog.

"Hmm.. Waarom ben je hier dan gekomen?" vroeg ze wantrouwend. Ze volgde Jake's blik naar het groepje en haalde haar schouders op. Zo te ruiken en te zien waren het doodnormale mensen, die doodnormale dingen aan het doen waren. Toen Jake weer begon met praten keek ze hem aan, en schraapte ze even droog haar keel.
"Nee." zei ze enkel, waarna ze even om haar heen keek.

Niet veel later na Elisha`s vraag hoorde Jake het groepje weggaan. Ze waren nu compleet alleen. Eindelijk, hoefde hij niet meer zo wagelijk vriendelijk te doen. Jake keek het groepje even na. Pas toen hij zeker wist dat ze alleen waren richtte hij zijn blik weer op Elisha. Hij keek haar grijnzend aan waarbij hij zijn scherpe hoektanden bloot grijnzde. Hij greep haar arm beet en draaide dieop haar rug. Daardoor draaide Jake Elisha mee zodat ze nu met haar rug naar hem toe stond. ''Ik ben hier om wat lol te maken vuil beest'' siste hij grijnzend in Elisha`s oor. Het was handig dat ze een jurk aanhad en gen trui of zoiets dergelijks. Dat was zo een stuk makkelijker voor Jake. Langzaam zodat het veel pijn zou doen bij Elisha drukte hij zijn hoektaden in haar schouder. Nadat hij het eerste drupje van haar bloed had geproefd was Jake niet meer te houden.

David had alles gezien en was meteen in actie gekomen. Hij trok Jake weg van Elisha en duwde hem tegen de muur aan. Het gebeurde met zo`n kracht dat Jake bijna door de muur heen zat. Er zat in ieder geval een groot gat in. ''Ik zei toch dat je dit soort geintjes je beter uit je hoofd kon laten'' zei David. Hij keek Jake duivels aan. Een moment keek hij over zijn schouder naar Elisha. ''Rennen, nu hij afgeleid is'' zei hij enkel tegen haar. Daarna concentreerde hij zich weer op Jake.

Elisha keek naar de scherpe, witte hoektanden van Jake die waren blootgesteld door zijn grijns. Hij was een vampier, maar echt veel verbaasde dat haar niet. Met een onmenselijke snelheid draaide hij haar om en fluisterde hij wat woorden in haar oor. Vuil beest.. dus hij wist wat ze was? Ze voelde de scherpe hoektanden van Jake in haar schouder boren, maar schreeuwen deed ze niet. Volgens haar hadden vampieren er alleen maar meer plezier in als hun slachtoffers gingen schreeuwen. In een poging zich te verzetten kraste ze met haar scherpe nagels over het gezicht van Jake, die diepe sneeën achterlieten. Ze voelde haar warme bloed langs haar schouder lopen, maar veel was het niet aangezien bijna alles opgedronken werd door Jake. Plotseling werd Jake van haar afgeduwd, door David die ze eerder had ontmoet. Ze knike als een soort van bedankje en rende met haar hand op haar schouder gedrukt het vertrek uit. Maar snel kon ze niet komen aangezien het zo druk was dat ze er niet langs kon. Midden op de dansvloer kon ze niet verder omdat het gewoon té druk was, wanhoop vulde haar toen ze bedacht dat vanavond misschien wel haar laatste avond kon zijn als ze niet snel genoeg weg was uit deze plek. Of was het juist verstandig om hier te blijven? Was het wel verstandig om het donker in te gaan met een vampier achter je aan?

Voordat Jake het door had was hij tegen de muur aan geknald door David. Hij stond op en klopte het gruis van zijn kleding en uit zijn haren. ''Kijk eens aan, de nobele Nicolaas komt het keffertje redden'' grijnzde hij kil. ''Je bent al net als je zus David. Julia gaf haar leven ook zo graag voor die mormels'' zei hij vol met minachting. Jake rende langs hem en hield achter David stil. ''Denk je nou echt dat je mij aankan?'' vroeg hij spottend. Hij greep David vast en gooide hem tegen de muur waar Jake eerst tegenaan was gegooid. Doordat er al een gat in de muur zat knalde Jake David dwars door de muur heen. Jake keek nog even naar David en verdween toen, op zoek naar Elisha.

''Hoe je mond over Julia'' zei David dreigend. Toen hij Jake opnieuw te grazen wou nemen was hij verdwenen. Toen David zich omdraaide werd hij door Jake door de muur heen gesmeten waar hij Jake eerder tegenaan had gegooid. David zag Jake nog net verdwijnen. Hij sprong overeind en liep weer naar de dansvloer. Hij werd even vreemd aangestaart omdat hij onder het puin van de muur zat. Toen David Elisha zag liep hij op haar af en trok haar mee naar buiten. Eenmaal buiten tilde hij haar op en begon te rennen. Zo af en toe keek hij achterom of hij Jake kon ontdekken.

Elisha schrok toen er plotseling een hele muur doorbrak en daar David tevoorschijn kwam, meer kon ze niet zien omdat iedereen om haar heen stond. Ze werd door de menigte gesleurd door David, die haar buiten optilde en met een grote snelheid begon te rennen. Ze hobbelde op en neer en legde haar hoofd op de schouder van David omdat hij zo bonkte. Toen David enkele minuten later stopte met rennen, en Elisha geen idee had waar ze was begon ze met vragen te stellen.
"Wat was er gebeurd?" vroeg ze eerst.
"Waarom zijn we hier?" was haar tweede vraag.
"Waar is Jake?" vroeg ze uiteindelijk.

Jake rende David achterna. Toen hij buiten zijn krachten als vampier gebruikte sloeg Jake even uit frustratie een gat in de muur. ''Niet zo snel Nicolaas'' zei hij duivels. Hij zette het op een rennen. Hij volgde de geur van Elisha. Na haar bloed geproefd te hebben was het niet zo moeilijk meer haar terug te vinden. Ze liet een spoor achter dat een muis nog kon ruiken. Tenminste als die muis vampier was. Even later zag hij twee schimmen. Het was duidelijk dat de een de ander opgetilt had. Hij liep geruisloos achter David en Elisha en hoorde haar laatste vraag nog. ''Wat dacht je van achter je'' grijnzde hij.

''Jake, met zijn gewoonlijke spelletjes'' zei David kalm. Hij keek Elisha even aan. ''Het spijt me dat ik jou hierin mee heb gesleurd'' zei hij zacht tegen haar. Hij hield er niet van excuses te maken en al helemaal niet aan een weerwolf. Maar deze verdiende zijn excuses. Dit was allemaal zijn schuld, en zei had niet eens wat gedaan om Jake op haar dak te krijgen. David wou net antwoord geven op Elisha`s tweede en derde vraag toen hij Jake achter zich hoorde. Hij keek om en zette Elisha even neer. ''Donder op man'' zei hij. Daarna gooide hij Jake door het raam van een huis. Hij pakte Elisha weer op en rende verder. Hij moest naar de Kathadraal, zelfs Jake mocht daar niet vechten.

Jake keek voelde hoe hij dwars door het glas heen brak. Hij stond weer op en trok een glasscherf uit zijn arm. Woedend smeet hij het op de grond. ''Wacht maar Nicolaas, jou krijg ik nog wel'' mompelde hij kwaad. Daarna rende hij weg. Hij had geen zin om achter Elisha aan te zitten. Dat was het niet waard. Ze bleef immers toch maar een weerwolf. Waarom zou hij daar moeite voor doen.

Elisha haatte het feit dat ze in plaats van de jager de prooi was, normaal waren de rollen omgedraaid. Maar nu ze zo ongeveer in het zicht van de mensen waren kon ze niet veranderen, het was onmogelijk voor haar om nu een weerwolf te worden. Ze was dan weliswaar sterker dan een normale man, ze kon nog niet op tegen de kracht van Jake. Jake stond plotseling achter haar, ze had hem helemaal niet aan horen komen doordat ze zo paniekerig was. David zette haar neer en Elisha keek toe hoe David Jake door het raam gooide alsof hij een licht veertje was. Ze staarde verbijsterd naar David, de grootte van zijn kracht was enorm. Ze werd weer opgepakt en mee door de donkere straatjes genomen, ze had wel een idee waar ze heen gingen maar ze kon het natuurlijk ook mis hebben.