Mensen.....

Jasper snoof de lucht diep in en rook levende wezens, honderden. Als een bezetene rendde hij naar de dichtstbijzijnde prooi, een mens natuurlijk. Alleen die zwakkelingen van mensen waren het niet waard om op gegeten te worden. Hij sprintte en hij voelde de warme aarde onder zijn blote voeten en de wind tegen zijn ontblootte bovenlijf. Zijn ogen waren diepzwart van de honger en zijn lichaam veroorzaakte korte glinsteringen als hij door het licht liep. Hij hield zijn pas een beetje in toen hij iets wat op een mens leek rook. Maar toen hij achter een boom bleef staan zodat hij uit de wind bleef, zag hij dat het jammergenoeg geen mens was die bij de rivier zat.